خانم محترمی در قالب کامنتی عریضه‌ای پیش آورده‌اند. چون دیده شدن و پاسخ داده شدن، حق ِ مسلم ِایشان است عریضه و پاسخ را این‌جا آورده‌ام:
عریضه‌ی ایشان:
بی ربط به این پست شماست اما چند روزیه دنبال فرصت می گردم تا اینا رو بنویسم.
تو
یه کامنتی که در جواب دوستتون نوشته بودین گفتین منظورم اون مردتیکه نبود که اون مرتیکه
بر می گشت به جلال آل احمد. من نمی دونم آل احمد
مرتیکه بود یا نبود! همه نوشته هاشو رو
هم دوست ندارم و غرب زدگیش هم شدیدا رو اعصابمه. در مورد شخصیتش نه
چیزی می دونم و نه نظری دارم . مهم هم نیست برام...
اما ... اگر کسی درمورد بیضایی حرفی
بسیار ر بسیار کمتر از این می زد شما از وسط جرش می دید!
کافیه یکی بگه از فلان تئاترش خوشش
نیومده یا فلان فیلمشو ندیده و یا چرا زنش رو می آره تو تئاتراش!
از نظر شما همه آثار بیضایی و خود
بیضایی عالی اند و او در جای معصومیت. خوب این نظر شماست و نه به من و نه به کس
دیگه مربوطه.
اما
وقتی می آین می گین اون مرتیکه به
خودتون حق می دین بگین مرتیکه . چرا به بقیه حق نمی دین نظرشو بگن و نپرین
بهشون. حتا اونا بد و بیراه هم نمی گن...
البته منظورم به اونایی هست که بی غرض و
مرض نظرشونو می گن.
پاسخ من:
اول: اگه نمی‌دونین ایشون مرتیکه بوده‌ن یا نبوده‌ن، در مورد شخصیتشون نه چیزی می‌دونید و نه نظری دارید و نه چیزی –و با‌این‌وجود هنوز غرب‌زدگیشون رو اعصابتونه- پس چرا اصلا اینا رو نوشته‌ین!؟ قاعدتا آدم وقتی آزار می‌بینه که فکر کنه در حق اون طرف بی‌انصافی شده؛ پس لطفا اول ببینید نظرتون چیه در مورد نظرات ایشون.
دوم: همین دلیل ِ بالا، بی‌نظر بودنتون نسبت به اون مرتیکه، شاید آدمو به این برسونه که: بیشتر از توهین به اون مرتیکه، احتمالا بیضایی رو اعصابتون بوده.
سوم: وقتی کسی از "کارها"ی یکی حرف می‌زنه، با "خوب" و "بد" و "ضعیف" و "آشغال" و اینا حرف می‌زنه بنابراین "مرتیکه" ربطی به آثار ایشون پیدا نمی‌کنه؛ من مستقیما از شخصیت و اندیشه‌ی بوی‌ناکِ -پیدا در بعضی آثار-شون حرف می‌زنم. به‌نظرم حق دارم درحدِ یه کلمه -در گوشه‌ی کامنت‌دونیِ ِ بلاگِ خودم-در پاسخ ِ دوستی که شما از ادبیاتِ بین ِمن و او چیزی نمی‌دونید، غیرمستقیم، انزجار ِخودم رو از این مرتیکه اعلام کنم! و خیال می‌کنم این چیز زیادی نباشه برای همون یه مزخرفی که به‌اسم غرب‌زدگی نوشته یا برای صاحب‌نظر دونستن ِخودش تو هر زمینه دربرابر ِ همه‌ی فهیمان ِ زمانه‌ش؛ و بیشتر از اون، برای دل‌خوری ِمن که چطور اون اندیشه هنوز تو این جماعتِ ازصدسال‌پیش‌در‌راه‌‌‌ِروشن‌فکری مشتری و متعصب داره.
چهارم: آدمایی جاهای دیگه‌ای به بیضایی توهین می‌کنن؛ من نه واسه همه کامنت می ذارم، نه بهشون می‌پرم، نه جرشون می‌دم و نه کار دیگه‌ای می‌کنم. (شما چی؟ بهشون تذکر نمی‌دین که این کار زشته!؟) قرار نیست همه از بیضایی خوششون بیاد. من هم وکیل مدافع بیضایی نیستم و نمی‌تونم باشم که بهتر از بیضایی و کارهاش، کسی نمی‌تونه از بیضایی دفاع کنه؛ ممکنه دست‌بالا توضیح کوتاهی بدم؛ اما برای من اندیشه‌ی بیضایی مهمتر از هر چیزیه که نوشته و ساخته و اجرا کرده -با این کار، جایگاهِ کارهاش رو پایین نمی‌آرم، در اوج بودن ِفکرشو دارم می‌گم. خیالتون رو راحت کنم، من تو همون یه جمله‌ی اولِ تیتراژ ِمرگ ِیزدگرد و درواقع همون یه علامت تعجبِ جلوی کلمه‌ی تاریخ -پیش از شروع قصه اصلا- عاشق بیضایی شدم؛ برای من مثلا جایی از کلاغ که معلم داره از قول دارکوب -در جوابِ "چرا به درخت می‌کوبی؟" ِکلاغ- می‌گه: «تا پوست را بدرم و به عمق آن پی ببرم»؛ یا اون چند جمله‌ی کلاس ِدرس ِاستاد تو نمایش مجلس شبیه... همون‌قدر ارزش داره که کل ِزیبایی اون فیلم یا نمایش. بله، من شیفته‌ی بیضایی‌ام؛ این شیفتگی اما باری غیر از ابتذالِ معمولِ خودش داره؛ من عاشق کارهاشم و اندیشه و حرف‌هاش لابه‌لای لایه‌های تنیده‌ی هنری کارهاش.
من شیفته‌ی بیضایی‌ام اما این روی پیشونی من نوشته نشده! گاهی این‌جا خبری، تبریک تولدی، چیزی گذاشته‌م اما نه ظاهر من چیزی از این شیفتگی نشون می‌ده و نه ظاهر ِ لحظه‌ی‌اولِ این‌جا (نه اسم این بلاگ ربطی به بیضایی داره، نه عکسی از او اینجاس و نه چیزی دیگه). پس اگه کسی اینو می‌دونه –دوست اگه نباشه- حتما چیزی بیشتر از خواننده‌ی گذریِ اینجاس. بنابراین حرف‌های بین ما رو بی‌تناسب و بی‌مقدمه این‌جا نیارید لطفا. اگر حرفی جدی با کسی تو این‌باره بوده، حتمن خاص‌تر بوده و با کسی که انقدری منو می‌شناخته که احتمالا بفهمه چی دارم می‌گم (و اگه چیزی رو از حرف من نمی‌فهمه همون‌جا بشه درباره‌ش حرف زد). البته که دلم خواسته که بقیه بیشتر بیضایی رو بشناسن –و باز به‌طور خاص‌تر بیضایی ِبه‌درستی‌روشن‌فکر را- اما حتی بین دوستام هم دوره‌ی این کار نیفتاده‌م وگرنه که همه‌شون الان باید یه دوره کارهای بیضایی را می‌داشتند! پس این شیفتگی رو شیفتگی ندونید لطفا. برای من مهمتر از ندیدن یا نفهمیدن کارهای بیضایی، نشنیده شدن اندیشه‌شه که مهمه -جایی که حاصل ِفکرهایی سنتی یا بازنشده، مثل اون مرتیکه، به‌نام ِروشن‌فکر حلواحلوا می‌شه؛ چیزی که واسه من دردناکه اینه که اگه بیضایی ِهنرمند کمی مجالِ رخ نمودن داشته، بیضایی ِ اندیشمند و اندیشه‌ی بیضایی اصلا از این اقبال برخوردار نبوده. و خوب بدیهیه که این‌ها همه نظر منه و این، مانع ِنظر دادن بقیه نیس –و نباید باشه. چطور فکر کرده‌ین که من می‌خوام –چرا؟- و می‌تونم –با کدوم ابزار؟- جلوی نظردادن ِبقیه در موردِ یا توهینشون نسبت به اون رو بگیرم.
پنجم: یادم نمیاد اشتباهی احمقانه درحدِ "معصوم نامیدنِ" بیضایی مرتکب شده باشم؛ نه، معلومه که بیضایی معصوم نیست! اون انسانه و می‌تونه اشتباه داشته باشه -و اتفاقا هیچ‌وقت هم از این اصل برای توجیهِ اشتباه کردن استفاده نکرده. شخصیت اون بسیار والاست و اگه این "معصوم" به کارهاش برمی‌گرده، البته که بعضی کارهاش ضعیف‌تره، اما نسبت به بقیه‌ی کارهای خودش و اگه منظورتون "معصوم" نبوده و "مظلوم" بوده که خوب فکر کنم کسی که مُشتی مَشتی -از تبار ِهمون مرتیکه- اوایل دهه‌ی پنجاه فیلمش رو هو می‌کنن و همون فیلم دو هفته بیشتر پخش نمی‌شه و فیلم ِبعدیش یه هفته پخش می‌شه و فیلم ِبعدی و فیلم ِبعدتری هیچ‌وقت پخش نمی‌شن اصلا و فیلم ِبعدیش چهار سال توقیف می‌شه -و همین‌طور هم یه نمایشش تو نیمه‌‌های اجرا- رو می‌شه کمی مظلوم دونست؛ نمی‌شه؟ (می‌بینید که از فیلم‌های ساخته‌نشده، نمایش‌های اجرانشده، کتاب‌های مجوزنگرفته به‌دلیل مناقشه‌برانگیز بودن! گذشته‌ام.)
ششم: همین اواخر که زن و شوهری معروف بازداشت شدند برخی بلاگ‌نویسان –به‌درستی- موردِ اعتراض قرار گرفتند که چرا هویتِ زن را صرفا در نسبتِ همسریِ مرد ذکر کرده‌اند و نه به‌عنوان یک فعال مستقل. اما یادم نمی‌آد که کسی از مژده شمسایی جز با عنوان "زنِ بیضایی" یا "زنش" یاد کرده باشه و نه یه بازی‌گر. مگه نه‌این‌که هویتی مستقل داره؟ خودِ شما هم –البته که از قولِ بقیه- جوری نوشته‌ید چرا زنش رو میاره تو تئاتراش که انگار چون تو خونه بی‌کار بوده ایشون، یا واسه کم‌کردن ِ هزینه‌ها این کارو کرده!
هفتم: در مطلبی که چندی پیش نوشته بودم، از کلاس فرانسه‌ای حرف زده بودم که ده سالِ پیش می‌رفته‌م. نه اشاره‌ای به سوادِ الانم تو این‌زمینه بود و نه می‌شد –تو این زمونه که همه فرانسه بلدن- مایه‌ی فخرفروشی به‌حسابش آورد (هنوزم خیلی دوستای من نمی‌دونن که ممکنه من فرانسه‌اکی بلد باشم). و کامنت شما رو اون مطلب، این بود:
من هم فنارسه بلدم! این تیتر (جلال آل احمد به فرانسه می گفت فنارسه)
خوب خودتان باید خنده‌تان بگیرد احتمالا.
هشتم: خوش‌حال می‌شدم که این حرف‌ها مایه‌ی نوک‌زدن برای پی‌بردن به عمق می‌شد اما متاسفانه هنوز لجبازی کودکانه‌ی بزرگِ حاکم بر ما، مانع از این می‌شه که بخوایم پی ِکشف چیزی بریم که به‌هردلیل سرش حرف داریم؛ خیالم که همه‌چی مثل آخر همون کلاغه -اگه دیده باشینش: ماجرا ظاهرا روشن شده اما صدای کلاغا تو آسمون بلنده هنوز.
هفتمیش جز عریضه من نبود... شما تیتر خواستید من هم نوشتم. نباید می نوشتم؟ فکر کنم این حق مسلم من بود! الان همه ی خوانندگان فهمیدند که شما به همه نمی گید که فنارسه بلدین!
بیضایی هم رو اعصاب من نبوده؛ هیچ وقت هیچ وقت هیچ وقت. من از این آزار ندیدم که شما آل احمد رو مرتیکه خوندین. حوصله و اعصابش بود یه بار دیگه کامنت منو بخونین.
و نکته بعدی اینکه اگر شما را عقیده بر این است که انتقاد و نظر به عقیده و نوشته ای از شما در بلاگ خودتان و کامنت دانی خودتان حق مسلم شماست و با قید لطفا تعیین تکلیف می فرمایید که بی تناسب و بی مقدمه در این بلاگ حرفی نزنم ؛ چشم قربان. به دیده منت. من که نخواستم خدای نکرده حق مسلم شما را بگیرم ( با کدوم ابزار و چه قدرتی؟!!!)
بنده خدای ناکرده تعیین تکلیف کردم در گوشه کامنت دونی بلاگتون نباید اعلام انزجار کنید؟ (ببخشید این جا هم مشمول چار دیواری اختیاری می شود؟!)
می دانید وقتی در بلاگی می نویسید در معرض دید خوانندگان هستید که ظاهرا هنوز این موضوع برای شما جا نیفتاده است. بلاگی هست و خواننده ای و نظری. بنده هم فکر نمی کنم راجع به مساله ای شخصی نظر داده باشم.
( اگز این طور است واقعا معذرت می خواهم که مث قاشق نشسته خود را وارد بحث دوستان قدیمی و فرهیخته چند ده ساله کرده ام.)
بهتر نیست اول بلاگتان بنویسید نظردادن ممنوع برای هر چه می نویسم حتی در کامنت ها. باور کنید در این صورت اینطور فشار خونتان بالا نمی رود .
در مورد لجبازی کودکانه ی بزرگ حاکم بر ما هم کاملا با شما موافقم.
زیاده عرضی نیست هر چند فکر می کنم زیادی عرض کرده ام بسیار بیش از کوپنی که شما برای هر خواننده مشخص کرده اید.
ممنون که به عریضه ام و آنچه جز عریضه ام نبود پاسخ گفتید .
روزنی که خواستند بسته شود تا نوری از آن به ما نرسد، امروز خودِ روشنا شده است.