در ازمنه‌ی ماضی، ژول داسن [ل: جولز داسین]،‌استاذ الفلم‌الاسود (مشهور فی‌ ای ‌بلد بالریفیفی) فلیمی تدارک دید اسمُهُ: سبت، کَلّا (یعنی که یک‌شنبه‌روزگان، هرگز) باشتراکِ بانو میلینا میرکوری -که ضعیف‌النفس صنمی را می‌بازی‌اید در آن (یعنی که خود را قمار می‌کرد که او را به‌دست آورد؛ ور که او را قمار می‌کرد [که] خود را به‌دست آورد). ژول داسن،‌ در آن‌ اثناء بنده‌ی نیک خدای، مانوس هاجیداکیس را تکلیف کرد بر وظیفه‌ی انشاء الحان آن همم ورزد و این مانوس،‌ مربا و مربی ِمکتب غنی موسقی جدید یونان‌زمین، نغمه‌ای خوش انشاء کرد بر صوتِ بانو‌اول میلینا [ک: الامراة الاول والاخره]. این نغمه چندان مقبول افتاد که فی سنه‌ای، ‌آلافِ اهل موسقی به کفر آن پرداختند؛ و منظور از کفر آن باشد که نغمه‌ای قدیم را به‌طریقی جدید باز برخوانند (و کفر را معنی دراصل، پوشش بوده و در این باب [بدان جهت] کفر [گفته] آمده که هر نسخه‌ی جدید، پرده‌ای است بر صوت و موسقی نسخه‌ی قدیم –حتی که نغمه درجوهر هنوز همان باشد).
...و غرض از رقم این سطور آن بوده باشد که این سنه که نصف‌القرنی از مجموع‌کردنِ این لحن شده و هنوز، حتی کماکان در این عصر جدید، از کانِ آن، جوهرها مستخرج است، ذکری رفته باشد مر عبد صالح خدا، سیدنا هاجیداکیس علیه ‌الرحمة و العافیه فی العالم الاخری؛ باشد که بر هر قرائت این، سیئه‌ای از او کفر شود و استماع هر کفرش، کفرانِ کفر او گردد.

راقم این سطور بغیر از نسخه‌ی بانو‌میلینا که در طریقی بسیار ‌خاصه با اتمسفر فلیم درتطابق است، آنِ بانو موسکوری و آقای بیلی ون و نسخه‌ی انجلیسی کوردت‌ها را نیز موافق طبع دانسته و مضافا به‌حضور اهل طرب، آخرین نسخه‌ی طرب‌انگیز آن نیز معرفی می‌گردد. ضمنا مضاف بر این‌ها، نسخه‌های متعددی نیز به‌سهولت از طریق جوریدن در مجازجای‌های موسقی و طرب قابل استحصال و استماع است.

اقلّ عباد-قاوالیر                      

بعدالتحریر: متکلمان و عموم علاقمندان به لغت فرس می‌توانند از نسخه‌ی آقای ویگن نیز محظوظ گردند.