مُرده‌شور ببردت/مرده‌شور تو رو ببره/مرده‌شور ِت ببره

در جمله‌های فوق، مرده‌شور فاعل بوده و تو/ت مفعول. نع!...باز ذهنت رفت به اون مفعول!؟ آخه آقاجونِ من، هر مفعولی که اونی که تو فکر می‌کنی نیست که! این، مفعولِ دستورزبانیه! معنیش اینه که: امیدوارم حضرتِ مستدام ِمرده‌شور، زحمت کشیده، تو را همراه خود ببرد؛ یعنی که الهی به درک واصل شی! و این قراره یه نفرین باشه! اما وقتی شما به این عوضش می‌کنی که: «مرده‌شورتو ببره/ببرن» یعنی که مرده‌شور ِتو بمیره و وقتی مرده‌شور ِحضرت‌عالی، یعنی طرفِ موردِنفرین ِ شما، بمیره یعنی که تو، یعنی همون طرف‌تون، عمر جاودان کنی که این (لااقل تو روزای خوش ِزندگی) نفرین حساب نمی‌شه! پس دقت کن عزیز دلم!